Μέσα σε ένα πρωί άλλαξαν όλα προς το καλύτερο. Όλα με την βοήθεια όσων νοιάστηκαν.
Τη συνάντηση αυτή την περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία. Η καθημερινότητα ενός ανθρώπου σε κατάσταση αστεγίας κρύβει πολλά περισσότερα από μία εικόνα. Αυτή τη φορά θα συναντούσαμε δύο ανθρώπους που παρά τις τρομακτικές δυσκολίες της αστεγίας παρέμειναν μαζί, δίνοντας δύναμη ο ένας πλάι στον άλλον.
Το ραντεβού μας ήταν το πρωί γύρω στις δέκα και ενώ πλησιάζαμε στο σπίτι, αντικρίσαμε το καλόκαρδο χαμόγελο του κ. Σπύρου που μας περίμενε από νωρίς στην αυλή για να μας καλωσορίσει. Ένας άνθρωπος ανοιχτός με ζεστασιά που καθημερινά γεμίζει μουσική με την Λατέρνα του, μερικούς από τους πιο κεντρικούς δρόμους της πόλης. Την ίδια στιγμή η γυναίκα του όπως την αποκαλεί, η κα. Ευδοξία, γεμάτη ενέργεια και ένα πηγαίο συναισθήμα αγάπης είχε ετοιμάσει κεράσματα, καλωσορίζοντάς μας με τον δικό της τρόπο.
Έτσι λοιπόν μπήκαμε σε ένα νέο σπίτι ή πιο σωστά, μας υποδέχθηκαν στο νέο τους σπιτικό, ο κ. Σπύρος και η κα. Ευδοξία. Ένα σπιτικό, που οπως αφηγούνται οι ίδιοι, ήταν το όνειρο και το καταφύγιο τους.
Τι σημαίνει για εσάς 'είμαι σπίτι μου';
κ. Σπύρος: Ειδικά για εμένα, έχει μεγάλη σημασία. Δεν υπάρχει καλύτερο, από το να βρίσκεσαι σπίτι σου. Έχεις πάνω από το κεφάλι σου ένα κεραμίδι. Έχεις το μπάνιο σου, την ζέστη σου, είσαι ασφαλής.
Θυμάμαι τα προηγούμενα Χριστούγεννα, όταν βρήκατε το σπίτι και αυτή είναι από τις πιο δυνατές αναμνήσεις που έχω μαζί σας. Πώς ήταν για εσάς τα πρώτα Χριστούγεννα εδώ;
κα. Ευδοξία: Πολύ ωραία. Μου άρεσαν τα Χριστούγεννα αυτά, γιατί μπήκα σε ένα σπίτι.
κ. Σπύρος: Ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής μου. Θα το λέω ξανά και ξανά! Ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής μου!
Πως μάθατε για το πρόγραμμα;
κ. Σπύρος: Με βρήκαν οι υπάλληλοι από τον Δήμο Ιλίου να κοιμάμαι στο αυτοκίνητο. Χιόνιζε εκείνη την ημέρα και προσπαθούσα να ανάψω την θερμάστρα για να ζεσταθώ, παίρνοντας ρεύμα από ένα καφάο του δήμου. Θυμάμαι ακόμη τα μικρά ονόματα των ανθρώπων που με βρήκαν εκεί - ο κ. Ανδρέας και η κα. Ευτυχία. Μου μίλησαν λοιπόν για το πρόγραμμα και με βοήθησαν να φτιάξω τα χαρτιά μου. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που με βοήθησαν να ζω σαν άνθρωπος, δεν έχω λόγια να το περιγράψω.
Η διαδικασία να βρείτε σπίτι ήταν εύκολη;
κ. Σπύρος: Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο, γιατί ο κόσμος δίσταζε μόλις έδειχνα το χαρτί από το πρόγραμμα. Όμως δόξα το Θεό, το 'όχι' έγινε 'ναι' και έτσι βρήκαμε το σπίτι μας.
Όταν τελικά η απάντηση έγινε θετική πως νιώσατε;
κα. Ευδοξία: Ευτυχισμένη. Πολύ Ευτυχισμένη (μιλώντας μας βουρκώνει). Ζούμε σαν άνθρωποι. Έχουμε το μπάνιο, την άνεση, το σπίτι! Είμαστε άνετα.
κ. Σπύρος: Έχουμε την καθαριότητά μας.
κα. Ευδοξία: Σαν νοικοκυρά που είμαι (γέλια).
κ. Σπύρος: Το Α και το Ω στον άνθρωπο είναι η καθαριότητα, αυτό μας στοίχισε περισσότερο στον δρόμο. Γιατί η καθαριότητα, είναι η αξιοπρέπειά σου.
Όταν ψάχνατε σπίτι μέσω του προγράμματος και πολλοί ιδιοκτήτες έβλεπαν στο χαρτί την λέξη ''αστεγία'', λέτε πως πολλοί δίσταζαν. Πως πιστεύετε πως βλέπει ο κόσμος έναν άνθρωπο που δεν έχει σπίτι, που είναι άστεγος;
κ. Σπύρος: Οι περισσότεροι φοβούνται. Σου λέει, από που θα πάρουμε τα ενοίκια.
Στο διάστημα που δεν ήσασταν σπίτι, νιώθατε πως υπήρχαν άτομα γύρω σας να σας στηρίξουν;
(Η κυρία Ευδοξία αναστενάζει)
κ. Σπύρος: Εγώ προσωπικά δε το ένιωσα. Είχαμε βέβαια ο ένας τον άλλον, όμως μέσα σε ένα πρωί άλλαξαν όλα προς το καλύτερο. Όλα με την βοήθεια όσων νοιάστηκαν. Αυτούς τους ανθρώπους δε θα τους ξεχάσω ποτέ! Θα τους ευχαριστώ για όσο ζω μέσα από την καρδιά μου. Δεν ξέρω πώς μπορώ να τους το ανταποδώσω.
Το ευχαριστώ που λέτε είναι μία πολύ δυνατή λέξη από μόνη της. Δύο φορές έχουμε κάνει κάτι ομαδικό, την γιορτή και την επίσκεψη στο μουσείο Ακρόπολής. Ήταν βοηθητικές οι δράσεις αυτές για εσάς;
κα. Ευδοξία: Μου άρεσαν, περάσαμε πολύ ωραία. Τρελάθηκα δε με είδες;! Χαιρόμουν τόσο πολύ που συμμετείχα στις δράσεις που ένιωθα ευτυχισμένη.
Ένας άστεγος αυτό χρειάζεται. Να έχει ένα μπάνιο, ένα μέρος για να φτιάξει το φαγητό του, την ζέστη του. Ένα κλειδί για να ανοίξει την πόρτα του σπιτιού του!
Τελικά το πρόγραμμα, εξελίχθηκε όπως το περιμένατε;
κ. Σπύρος: Εξελίχθηκαν ακόμη καλύτερα. Ένας άστεγος αυτό χρειάζεται. Να έχει ένα μπάνιο, ένα μέρος για να φτιάξει το φαγητό του, την ζέστη του. Ένα κλειδί για να ανοίξει την πόρτα του σπιτιού του! Έχω υπάρξει άστεγος και ξέρω πως είναι να περιμένεις το καλοκαίρι για να μη σε φάει το κρύο.
Πως μπορεί να μείνει κάποιος σε αστεγία;
Από τη μια μέρα στην άλλη. Μέσα σε λίγα λεπτά, μπορεί να χάσεις την γη κάτω από τα πόδια σου.
Τώρα που είστε σπίτι σας, τι ονειρεύεστε για το μέλλον;
Από μία ηλικία και μετά - κοντεύω τα 60 - δεν έχεις όνειρα. Το μόνο που θέλω είναι να έχω τη συντροφό μου και ένα ζεστό σπίτι. Αυτό είναι! Και πιστεύω πως κάθε άστεγος σε αυτή την ηλικία, με το ίδιο όνειρο ζει.
Ωραίο όνειρο! Θα μας πείτε για την λατέρνα;
Ναι, ρώτησέ με ότι θέλεις!
Πως ήρθε στα χέρια σας η λατέρνα;
Από τον παππού μου. Είχα έναν πολύ καλό παππού. Με έπαιρνε μαζί του στα πανηγύρια και από εκεί έμαθα την τέχνη. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια του... ‘’Να τη προσέχεις την λατέρνα. Όσο το κάνεις θα σε προσέχει και αυτή’’.
Και έτσι σας ακολουθεί παντού;
Είναι το μοναδικό πράγμα, που δε μπορώ να αποχωριστώ και όσο ζω, θα την έχω μαζί μου. Είμαι συναισθηματικά δεμένος με την λατέρνα, το πρώτο όργανο που είδα στη ζωή μου ήταν αυτό. Κάθε καλοκαίρι από παιδί ταξιδέυω με την λατέρνα παίζοντας μουσική...και να που τελικά με φροντίζει στα αλήθεια όπως είπε ο παππούς.
Είστε και διάσημος χάρις αυτή την λατέρνα. Νομίζω αν κάποιος περάσει από την Ερμού και δεν ακούσει το ήχο της λατέρνας θα παραξενευτεί.
κ. Σπύρος: Διάσημος μπορεί να είμαι, αλλά τι να το κάνεις με το να είσαι με την τσέπη άδεια.
Αυτό βέβαια δεν αφαιρεί αξία από εσάς, ούτε οι γύρω θα σας εκτιμήσουν λιγότερο αν η τσέπη σας είναι άδεια.
κ. Σπύρος: Όχι αλλά και κανένας δε ρώτησε πως περνάω, αν έχω κάπου για να κοιμηθώ, εκτός από δύο φίλους στην Ερμού.
...και τελικά τι κρατάτε ως φυλαχτό από την δική σας ιστορία;
κα. Ευδοξία: Όλα τα 32 χρόνια, τις χαρές και τις λύπες που έχουμε περάσει μαζί.
κ. Σπύρος: Η Ευδοξία είναι ο άνθρωπός μου, είναι το δεξί μου χέρι. Η γυναίκα μου!
Ευχαριστούμε πολύ που μας μιλήσατε!
κα. Ευδοξία: Εμείς ευχαριστούμε, για όλα.
κ.Σπύρος: Είναι μεγάλη μου χαρά. Ανοίγει η καρδιά μου να μοιράζομαι με τον κόσμο.